Erelijst 2000 - heden:

2010: Promotie naar 1e klasse
2005: Kampioen 3e klasse 3C, promotie naar 2e klasse
2002: Kampioen 4e klasse 4G, promotie naar 3e klasse

2010 - 2013: 1e Klasse
In haar eerste seizoen in de 1e klasse 1C wist Nemelaer zich met verve te handhaven op een 8e plaats.

RKSV Nemelaer is naast de sportieve successen van Nemelaer 1, Dames 1, lagere senioren en diverse jeugdelftallen, ook enorm gegroeid buiten het veld. Onze club staat bekend om haar swingende feesten en zondagmiddagen, heeft een samenwerkingsverband met PSV, een groot vrijwilligersaanbod en een maatschappelijke functie waarbij diverse goede doelen als Unicef en CliniClowns op de tenues prijken. Ook qua sponsoring bloeit de club als nooit tevoren, mede door de positieve uitstraling en regionale bekendheid die de club in de loop der jaren heeft vergaard. Goed voorbeeld daarvan is de jarenlange samenwerking die Albert Heijn Haaren en Nemelaer aangegaan zijn voor de rol als hoofdsponsor van het 1e elftal.
De club heeft ook sterke ambities om haar sportpark te blijven ontwikkelen tot een 1e klasse waardige accommodatie.

Al met al een club om trots op te zijn!

2006 - 2010: Jeugdig elan stuwt Nemelaer naar hoogtepunt
"Wat hebben die boeren toch te zoeken in de 2e klasse?", was een veel gehoorde uitsprak als je mensen in de regio vertelde over het feit dat Nemelaer vanaf toen op een dergelijk niveau speelde. Met wederom een aantal nieuwe jonge spelers, waarvan enkele terugkeerden van BVO verenigingen, en onder leiding van Rick te Riele en Johan Vissers begon Nemelaer aan het nieuwe avontuur. Langzaam maar zeker groeide de ploeg in haar rol als 2e klasser. De eerste 2 seizoenen werden op een verdienstelijke 9e en 7e plaats afgesloten. Voor veel ploegen bleek Nemelaer een stugge en moeilijk te kloppen tegenstander. De duurbetaalde spelers van voormalige hoofdklassers beten zich regelmatig stuk op de verdediging van Nemelaer.

In de daarop volgende seizoenen werd de eindklassering hoger en hoger en werd regelmatig een periodetitel behaald die recht gaf op de nacompetitie. Dit waren mooie wedstrijden met veel publiek die helaas nog niet tot promotie naar de 1e klasse leidden.

In het seizoen 2009/2010 lukte dat wel..

Met 42 punten uit 22 wedstrijden en een doelsaldo van +24 wist Nemelaer de 4e plek te veroveren en de 3e periodetitel. Na een bloedstollende nacompetitie werd uiteindelijk in de finale afgerekend met RKVVO. Op een volgepakt terrein in Beerse Boys werd Nemelaer door de honderden meegereisde geel/groene fans naar een hoogtepunt in de historie van de club toegeschreeuwd. Na jaren van hard werken had de jonge ploeg, onder leiding van Piet Drijvers, historie geschreven in de Haarense voetbalgeschiedenis..

2000 - 2005: Sportieve groei
Deze jaren staan centraal voor een nieuw tijdperk bij RKSV Nemelaer. Voormalig Nemelaer 1 speler Piet Drijvers nam het trainersstokje over en onder zijn leiding wist Nemelaer in 2002 te promoveren van de 4e naar de 3e klasse. Volgens velen was dit het maximaal haalbare voor een vereniging uit een klein dorp als Haaren. Maar al gauw ontpopte de ploeg zich tot een stabiele 3e klasser en in het derde jaar werd een nieuw hoogtepunt in de historie van de club bereikt.

Met ruime voorsprong wist de ploeg zich, inmiddels versterkt met een aantal zeer jonge krachten, met een ruime voorsprong tot kampioen van de 3e klasse C in 2005 te kronen. Een ongekende prestatie die ook uitgebreid gevierd werd.

Jaren ’90: Renovatie De Walzaad
In 1993 werd de aanzet gegeven voor een gedeeltelijke nieuwbouw van de accommodatie, bestaande uit een aantal kleedkamers, spelershome en een heuse zittribune. Ook de bestaande accommodatie onderging een grote renovatie zodat met het gouden jubileum eigenlijk sprake was van een compleet nieuw ogende, schitterende accommodatie, gerealiseerd met name door een ongekend grote inzet van vrijwilligers.

Sportief gezien wisselde Nemelaer in de jaren ’90 enkele keren de 4e klasse af voor de 3e klasse en vocht daarin regelmatig mooie derby’s uit met verenigingen uit de omgeving.

Eind jaren ’70 - begin jaren ’90: Verjonging en groei
Eind van de zeventiger jaren werd in het bestuur een verjongingsproces doorgevoerd en een nieuw beleid ontwikkeld waarbij met name de jeugdopleiding grote aandacht kreeg. Ook deden zaken als shirtreclame, sponsoring en reclameborden hun intrede. Zoals zoveel andere verenigingen vormde de kantine-exploitatie een behoorlijk sterke bron van inkomsten. Dit alles schiep de mogelijkheden om het nieuwe beleid ook daadwerkelijk gestalte te geven.

De vereniging groeide en groeide, meisjes- en later damesvoetbal deed zijn intrede en de jeugdafdeling floreerde als nooit tevoren. Midden van de jaren tachtig waren er in een seizoen zelfs 24 elftallen actief, een nimmer gekend hoog aantal. Ook de F-pupillen gingen hun woordje meespreken. Deze ontwikkelingen en het hiervoor vermelde beleid hadden ook hun weerslag op de sportieve resultaten. Het vlaggenschip van de vereniging promoveerde in een tijdsbestek van 3 jaar (tussen 1987 en 1989) van de 2e klasse Afdeling naar de 4e klasse van de K.N.V.B. Een ongekend grote prestatie voor die jaren. Zelfs promotie naar de 3e klasse volgde in 1992. Voor een gemeenschap als Haaren een zeer hoge voetbalpositie.

1944 - jaren ’70: Opbouw van de vereniging
In het tweede verenigingsjaar ging onze vereniging van start met drie senioren- en twee juniorenelftallen. Door verlies van leden in verband met militaire dienst en andere omstandigheden konden deze elftallen niet gehandhaafd blijven.

Nieuwe problemen deden zich in deze periode voor: het eerste elftal, dat in de eerste klasse van de Brabantse Bond speelde, viel sterk terug in de competitie. Doordat er niet genoeg aanvulling kwam uit de jeugd, volgde degradatie naar de tweede klasse. Er werd niet meer getraind en gezien de slechte opkomst en de te hoge kosten voor het aantrekken van een trainer, besloot men te spelen zonder trainer. Daarbij kwam nog, dat de huur van het voetbalveld werd opgezegd. De moeilijkheden stapelden zich op.

In de algemene ledenvergadering werd de suggestie geopperd de vereniging voor een jaar te schorsen, eventueel te ontbinden. Dankzij Christ Mulders kon de vereniging blijven draaien. Christ stelde een terrein beschikbaar. Door samenstelling van een geheel nieuw elftal werd het kampioenschap in de tweede klasse behaald, zij het nog steeds zonder trainer. Het jaar daarop volgde geen promotie, wel werd het kampioenschap behaald.

In dat jaar werd ook de jeugd flink aangevuld. Het gevolg hiervan was echter dan Nemelaer enkele zeer goede krachten verloor. De vereniging ging van start op het nieuwe Nemelaer terrein, desondanks kon het oude spelpeil niet worden gehandhaafd en ging het met de seniorenelftallen snel bergafwaarts. Het dieptepunt werd bereikt: degradatie naar de derde klasse.

Er werd een mededelingenblad in het leven geroepen, waaruit elk lid het wel en wee van onze vereniging kon putten. Met een sterk verjongd elftal volgde weer promotie naar de tweede klasse. Met ongeveer hetzelfde elftal slaagde Nemelaer erin zelfs te promoveren naar de eerste klasse.

Vóór 1944: Hoe het begon..
Vóór 1944 was in Haaren het beoefenen van de paardensport praktisch de enige sport die in clubverband werd bedreven. In velerlei opzichten was het zo geliefd, dat andere takken van sport nauwelijks gelegenheid kregen om van de grond te komen. Toch was er tijdens die laatste oorlogsjaren een groepje fanatieke jongeren die weg waren, beter gezegd wild waren, van voetbal. Zodanig zelfs dat bij hen snel het verlangen groeide ook in Haaren de voetbalsport in clubverband te beoefenen.

Een echte Haarense voetbalclub, aangesloten bij de Nederlandse Voetbalbond (N.V.B.) zou immers direct de aandacht trekken bij voetbalclubs in omringende plaatsen en Haarense voetballers, die hun toevlucht hadden gezocht tot deze clubs, doen besluiten zich aan te melden bij hun Haarense voetbalclub. Een vergadering werd belegd om tot oprichting van de Haarense voetbalclub te komen. De eerste inspanning hiertoe bleek te mislukken. Hoe kwam dat?

De burgemeester in die tijd, de Heer Panis, die zeer was verheugd over het feit dat een alternatieve bezigheid voor de Haarense jeugd op zondagmiddag werd gecreëerd, was een man, die de Haarense geestelijkheid graag ter wille was. Daarom werd door hem deze geestelijkheid geraadpleegd over de op handen zijnde beslissing tot oprichting van een Haarense voetbalclub.

Pastoor Van de Broek was resoluut in zijn opvatting en wilde niets van deze plannen weten. De Haarense geestelijkheid in die tijd, regeerde met vaste hand en stelde dan ook zijn niet te verstane eisen, die op het volgende neerkwamen:

• alle leden zouden van onbesproken gedrag en lid van de H. Familie moeten zijn;
• er mocht niet tijdens de Missen en onder het Lof worden gevoetbald;
• op het veld was de aanwezigheid van dames verboden;
• gehuwden en ongehuwden moesten gescheiden, in aparte elftallen, voetballen (ter voorkoming van wederzijdse beïnvloeding);
• blote knieën waren taboe en
• er mocht slechts worden gevoetbald tegen plaatselijke clubs!

Aan de eerste vijf eisen was nog wel te voldoen maar de laatste eis boorde alle hoop op een eigen club de grond in. Immers de Nederlandse Voetbalbond (N.V.B.) verleende geen toestemming voor zogenoemd wild voetbal. Er mocht van de N.V.B. slechts worden gespeeld tegen verenigingen die waren aangesloten bij de N.V.B. De Haarense voetbalenthousiasten waren echter niet uit het veld te slaan. Daarom bedachten zij het volgende plan.

Een van hen reed dagelijks de melktoer in Oisterwijk waarbij hij goede contacten onderhield met zijn klanten. Tot die klanten behoorde onder andere de broer van de bisschop in 's-Hertogenbosch.

U begrijpt wel dat via deze weg de Haarense geestelijkheid snel werd beïnvloed tot meer begrip voor de noodzaak tot oprichting van een echte Haarense voetbalclub.

Ondanks dat de Haarense geestelijkheid nog probeerde, buiten de initiatiefnemers om, zelf een voetbalclub op te richten, gelukt het op 15 juli 1944 "R.K.S.V. Nemelaer" het levenslicht te doen zien tijdens een zeer goed bezochte vergadering. Het door de oprichters aangezochte bestuur bestond uit:

• P.C. Paymans, voorzitter
• P. van Loon, penningmeester
• J. van Osch, secretaris
• L. Heesters, Th. Bressers, A. van de Loo en W. Vermeer als leden.

Om tactische redenen, ter wille van de pastoor en de kapelaan, kreeg de voetbalclub de naam: "R.K.S.V. NEMELAER", vernoemd naar het oude Haarense kasteel.

Geel-groen werden als clubkleuren gekozen omdat deze kleuren het kasteel op verschillende plaatsen sierden (o.a. de luiken van de Nemelaer-boerderij waren in deze kleuren geschilderd). In de beginjaren van de vereniging stond de voorzitter van de Oisterwijkse voetbalclub Taxandria (Sjaak de Kort) de Haarense oprichters met raad en daad bij. Shirtjes, broeken e.d. werden vaak van de Oisterwijkse vereniging geleend.

Ook andere problemen moesten direct na de oprichting regelmatig worden overwonnen. Zo moest, in verband het ontbreken van een goed veld dat aan de eisen van de N.V.B. voldeed, worden gespeeld op terreinen van Huize Assisië in Udenhout.
Een veld dat na veel omwegen door Frans Pijnenborg aan Nemelaer beschikbaar werd gesteld, bleek door de N.V.B. niet als geschikt veld te worden gewaardeerd. Een stoppelveld waarvan Janus van den Hurk eigenaar was en dat lag achter de Oude Toren bleek, ondanks dat de vereiste maten iets afweken, als geschikt voetbalveld te worden geregistreerd. Wel moest voor het verkrijgen van de goedkeuring de nodige boter worden gesmeerd. Dit veld, dat werd bijgehouden door Kees Vriens, bleek kwalitatief goed te zijn, zodanig zelfs, dat een Engelse Divisie in 1945 voor het spelen van hun Cupfinal tegen Nemelaer van dit toen besneeuwde veld gebruik maakten. De eerste wedstrijden werden gespeeld tegen tegenstanders uit de omgeving zoals Berkel, Udenhout, Helvoirt, Taxandria, het Groot-Seminarie en FOP, de club van Assisië.

Bij het door Janus van den Hurk beschikbaar gesteld terrein ontbrak wel een fatsoenlijke kleedkamer. Tijn Spoormakers loste dit probleem snel op en stelde zijn garage en werkplaats als kleedkamer beschikbaar. Tijn zorgde er tevens voor dat na zonsondergang kon worden getraind. De koplampen van zijn auto gaven daartoe voldoende verlichting. De uitgaven voor shirts, voetbal en voetbalschoenen waren voor huidige begrippen zeer hoog. (Schoenen fl. 125,- en voetbal fl. 125,-). Direct na de oorlog moesten shirts zwart worden aangeschaft.

Door de nodige organisatie kwam men tot de samenstelling van een elftalcommissie en een vaste kern van eerste en tweede elftalspelers. Het eerste officiële 1e elftal van onze vereniging bestond uit de volgende spelers:

• Dré van Abeelen
• Jan Akerboom
• Rombout Campagne
• Jantje Dankers
• Chris van de Donk
• Jan van Laak
• Gerard Smolders
• Sjef Spoormakers
• Tijn Spoormakers
• Gerard Termeer
• Jo van de Ven
• Kees Vermeer

Om de financiële positie van de vereniging te verbeteren werden in deze periode toneel- en muziekvoorstellingen georganiseerd, die erg veel succes hadden. Het eerste jaar dat het eerste elftal in de Bondscompetitie speelde, legde zij meteen beslag op het kampioenschap van de tweede klasse van de afdeling Noord-Brabant.